با دلی که نمیدونم برای چندمین بار هری ریخته و هنوز آدم نشده
دلم میخواد بشینم با این آهنگی که بچه ها گذاشتن و صداش از حیاط میاد که باید تو رو پیدا کنم هر روز تنها تر نشی. گریه کنم
ولی فعلا بباید غلاف کنم و واسه میان ترم باکتری و پرسش انگل و قارچ و باکتری عملی و ارائه زبان این هفته م بخونم
میدونین چه سخته در حالی که تمام عضلاتت سست شده و تمام بدنت واسه روحت سنگینی می کنه مجبور باشی ** خنده بزنی و با هم اتاقی عوضیت خاله ی تی ام بکس رو گوش کنی؟
که نکنه بفهمه
که نکنه بفهمه
که نکنه بیشتر از این خورد شی
من کی قراره آدم شم پس؟
تا کی قراره این حس ها رو تجربه کنم؟
بسسسسسه دیگه
خسته شدم
حماقت تا کی؟
پی نوشت:این نیز بگذرد
همون طور که موقع امتحان سر و گردن شرحه شرحه م کرد اما گذشت
اینم می گذره
و رو سیاهیش می مونه واسه این دل عوضیم
که از یه سوراخ هزار بار گزیده شد
درباره این سایت